با من زمزمه کن.

او می بیند.او می شنود،لذت می برد و گاه رنج می کشد.

کودک کم توان ذهنی تو را می گویم.او با تمامی وجودش در لحظات زندگی حضور دارد.دوستی هایمان را دوست دارد.معنی آغوش مادر ،معنی مهر پدری وشوخی های برادران وخواهران خود را خوب می فهمد وهمچون سایر کودکان، شیطنت وبازیگوشی های خود را دارد.

او یک انسان کامل است. با تمامی احساسات، اما در اندازه های کوچک. بودن او در جمع خا نواده سر شارش می کند از امنیت، از دوستی، از همراهی و از عشق. او را از دایره زندگی خود بیرون مگذارید.

او معنی تلخ تنها بودن را خوب می داند. از بودن در کنارتان وحتی از دست پخت مادرش لذت می برد. او از شما یاد می گیرد و شما از او. از سادگی او، از مهربانیش، از بی توقعی اش واز بی دریغ بودنش یاد خواهید گرفت.

جای او همیشه در کنار شماست. هر چقدر و هر چند دنیای متفاوتی دارد.

چه با ک اگر رویاهای کودک من به بزرگی رویاهای من بود. چه با ک اگر راه های پیش روی او به بزرگی شاه راه های زندگی من بود! چه کسی می داند که کدام یک زودتر به رویاهایمان خواهیم رسید؟ و کدام یک در راه های پیش رو لحظه به یاد ماندنی تری خواهیم گذاشت؟

 بگذار از امروز تنها به دوست داشتن بیاندیشیم و نه هیچ چیز دیگر.

کودک من همیشه کودک خواهد ماند و به نظرم این بزرگ ترین هدیه الهی برای اوست.