ابولهب در میان ماست!(1)

خداوند متعال در کتاب جاودانه خود عیب جویان هرزه زبان را به شدت مورد تهدید قرار داده است و به آنها وعده عذاب داده است؛«ویل لکل همزه لمزه».

 در این سوره مبارکه در بیان معرفی این گونه افراد می فرماید: «الذی جمع مالا و عدده» زراندوزان با اندکی مال احساس قدرت کرده و استکبار ورزیده و زیان به تحقیر و استهزای دیگران می چرخانند. تمسخر از روی استکبار و خود را دارای علو برتری دانستن، در قرآن به شدت تقبیح شده است؛ داستان فرعون نمرود و قارون و... وعده های عذاب به این افراد همگی به خاطر ادعای بزرگی بینی خود است.  تعبیر به ویل تهدید شدیدی است، و اصولا آیات قرآن موضع گیری سختی در برابر اینگونه افراد نموده، و تعبیراتی دارد که درباره هیچ گناهی مانند آن دیده نمی شود، مثلا بعد از آنکه منافقان کور دل را به خاطر سخریه مومنان به عذاب الیم تهدید می کند، می فرماید: "چه برای آنها استغفار کنی و چه نکنی، حتی اگر هفتاد بار برای آنها استغفار کنی، خداوند آنها را هرگز نمی بخشد"( سوره توبه آیه 80) عیب جویی و زبان به هرزگی گشودن، آنگاه که در برابر پیامبران و رسولان خدا سر زند؛ قبح بیشتری می یابد و بی شک عذاب آن بزرگتر است و آنان که در طول تاریخ به این رفتار مشهور هستند عاقبت تاریک و ناخوشایندی داشته اند.

 یکی از کسانی که قرآن همچون همین سوره با تهدید و عتاب و غضب از او یاد می کند، ابولهب علیه العنه و العذاب است. یکی از شدیدترین تعابیر قرآن نسبت به این فرد آمده است " تبت یدا ابی لهب و تب." بررسی زندگی این انسان دون مایه، نشان از این دارد که این دشمن سرسخت رسول(ص( ابزار کینه و عداوت با دین خدا از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. این مرد بد دهن، هتاک و جسور، گرچه عموی پیامبر (ص) بود؛ اما در میان مشرکان مکه بیش از همه نسبت به پیغمبر (ص) خصومت می ورزید و او را می آزرد. او نیز همچون سایر مستکبران عالم به ثروت و قدرت خود می بالید، غافل از آنکه" ما اغنی ماله و ما کسب." نیم نگاهی به زندگی این گونه افراد می تواند راهنمای مناسبی برای زندگی ما باشد.
ظاهرا ابولهب را به جهت برافروختگی و سرخی چهره چنین نامیده اند...شاید قرآن خواسته تا او را به آتش نسبت دهد؛ چون ابو لهب، اشعاری به انتساب به آتش دارد.

 ابولهب به همراه همسرش بر سر رسول خدا شکمبه و خاشاک می ریختند. او برای جلوگیری از نفوذ کلام پیامبر(ص) در پی ایشان حرکت و ایشان را دروغ گو، ساحر، شاعر و کاهن می خواند. همچنین دیگران را از گرویدن به اسلام باز می داشت.

 ابولهب داوطلب شده بود تا مال و ثروت خود را در راه مبارزه با پیغمبر صرف کند! انگیزه دشمنی ابولهب با پیامبر(ص( میتواند دلایل گوناگونی داشته باشد. اما ظاهرا داعیه سروری قریش و ریاست مکه، انگیزه اصلی او بود.